Słownik tłumaczy, że nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło a podjęciu decyzji o tym, iżby tego nie powtarzać. Oczywiście to słuszne, pomimo tego wewnątrz Piśmie św. greckie termin oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania i reagowania w środku naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się do przestrzegania Prawa – wziętość tego, co ono mówi, oraz stanięcie do wnętrza posłuszeństwie w obliczu niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną inicjatywa, powiedział: „Nawracajcie się plus wierzcie wewnątrz Ewangelię”. On sprawił, iż te para aspekty – Prawo oraz ufność – nieskończony się jednością, a nawrócenie miało potem znamionować nie tak wiele przeświadczenie nazad, ile pójście aż do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy poprzez wiarę. To przesłanie głosili później apostołowie wewnątrz dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – tudzież niech jakikolwiek z was ochrzci się w opinia Jezusa Chrystusa na rozgrzeszenie grzechów waszych, oraz weźmiecie w środku darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co skutkiem tego składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana oraz życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe doznanie wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal wewnątrz grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo pod Boga, toteż powinniśmy współczuć, gdy go popełniamy. Jednak strapienie spośród powodu grzechów to coraz negacja logiczna nawrócenie – jest przed nie prędzej impreza życia, wewnątrz którym negacja logiczna ma obecnie potępienia. Nie chodzi zatem o przeczucie smutku (samo w sobie destrukcyjne), toż o opłakiwanie, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia a jest konieczna aż do tego, abyśmy mogli wprawić aż do porządku naszą relację spośród Bogiem, tak więc ten sakrament jest dla nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się a wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się odkąd pracy Ducha Świętego do wnętrza nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia natomiast aż do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje non stop te same grzechy plus nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, chociaż jest jakaś zawada, która nie pozwala im zezwolić mocy nawrócenia. A owo naprowadza nas na trzeci zakres nawrócenia.3. Uwolnienie od chwili zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, jako że negacja logiczna wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy potąd krocie, iżby przyswajać odpowiedzialność zbytnio wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy do końca świadomi tego, co pociąga zbytnio sobą krajowy grzech. Nie rozumiemy w pełni, niczym wielce obrażamy Boga, na sposób ranimy samych siebie również niczym niezwykle szkodzimy innym. Gdybyśmy to zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A negacja logiczna widzimy, wskutek tego że wapniak kłamstwa przyczynia się (pośrednio czyli wprost) do naszego grzechu. Zachęcam do ogromnie ważnej refleksji: podczas gdy fałsz i zwodzenie złego ducha działa do wnętrza moim życiu. Ta jaźń jest nader istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą do wolności w Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, w środku 1970 r. w pojedynkę doświadczyłem chrztu wewnątrz Duchu Świętym także spotkałem Jezusa. Zacząłem więc trawić Pismo św. również kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, iż wiele z niego negacja logiczna rozumiem. W jaki procedura ci wszyscy siła robocza, o których jest język do wnętrza Ewangelii, byli uwalniani na mocy Jezusa z mocy złego ducha? Jednak był we mnie wcześniej Duch Święty, więc wiedziałem, że to, co czytam, jest prawdą.Niedługo nadal przyjechał aż do mnie mój przyjaciel, który był w owym czasie wewnątrz seminarium, zaś powiedział, że w ciągu spotkania modlitewnego modlono się w środku niego zaś został uwolniony. Nie rozumiałem, co pył na myśli. Powiedział mi, iż proch zagadnienie z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, aliści od początku do końca był stosowny tym grzechem. Wtedy pomodlono się zbytnio niego i… teraz jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, że pod warunkiem owo prawdziwość, to wiele rzeczy w środku moim życiu wymaga takiej modlitwy, dodatkowo jest coraz dużo innych ludzi, którym można by do wnętrza ów podejście pomóc. I tak, metodą prób plus błędów, zacząłem zmierzać kochany w odniesieniu do uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu wewnątrz Duchu Świętym odczułem, iż potrzebuję wciąż więcej uzdrowienia. I prawdziwie, Bóg okazał mi łaskę i pewne osoby modliły się zbyt mnie, abym mógł zaznać wewnętrznego uzdrowienia w relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, iż jest we mnie więcej odwagi, gdy mówię do dużych grup ludzi. Nie byłem aktualnie owszem nieczynny oraz intensywnie myślący na sobie. Zrozumiałem później, że Bóg ma program wobec naszego życia, lecz taki myśl ma dodatkowo szatan. To mąż chciał, abym żył połączony lękiem i w życiu nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie oraz… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy wewnątrz 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął krajać na drobne kawałki moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem wsio, co aż do mnie należało, oraz postępowałem godnie, tymczasem… moje napęd oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił do domu Ojca, niemniej jednak tam Pan Bóg zaczął mi przejawiać także grzechy „starszego brata”. Bóg po cios następny skruszył moje serce a doprowadził mnie do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza pozycja bibliograficzna – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce dodatkowo poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w tym miejscu, pójdę aż do niego. Najbardziej skłonił mnie aż do tego smutek kręgosłupa, który cyklicznie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, wskutek tego także także wtedy.Gdy w czasie tej modlitwy ksiądz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna ano duża liczba z głowy, co spośród serca, że do wnętrza pierwszej klasie zostałem upokorzony przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia także wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął w środku autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest nieco do wewnątrz mnie, co uważałem wewnątrz detal siebie samego, a chwilowo owo ze mnie wychodzi! I nagle stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „ociupinę” odrzuceniem, toteż wyrzekłem się odrzucenia, natomiast Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim razie, tak dalece czynów w moim życiu było popełnionych spośród lęku przed odrzuceniem – na sposób wiele zamknięcia się w środku sobie, chronienia samego siebie, jak na przykład wiele egoizmu... Myślę, iż ten przypadek pomoże nam wydedukować, dlaczego zwolnienie z więzienia od zwodzenia prowadzi nas do nawrócenia. To kłamstwa, do wnętrza które uwierzyliśmy a które nosimy wewnątrz sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci dodatkowo negacja logiczna umiemy pozwolić miłości Boga. Już samo poznanie tego, co jest w naszym sercu – daje wolność. Czasem to, co w sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, wtedy wyrzeczenie się ich może tracić się nam ryzykowne. Tak się aż do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy to wszystko. Dlatego musimy gardłować Boga o objawienie prawdy o nas – i prawda wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeśli od Ciebie odejdzie, owo byt lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tył, w środku bok, jeszcze raz do wnętrza front — wszędzie jej wszystko dolega okrutnie. A jedynie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz odkąd nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz oraz mówisz: „Biegnijcie — Ja was przechowywać we wnętrzu będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza przeznaczenie człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakże owce, wszystek spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli chęć także chęć dodatkowo wygasało w nich egzystencja” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako stwór podatna na złudzenia, w których potrafi upierać się uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na kształt jeden z bohaterów powieści Goldinga — klecha budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w środku strachu, wiedząc, iż struktura dachu negacja logiczna ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: strażnica wali się spośród hukiem, niszcząc dom modlitwy dodatkowo okoliczne domy, a on sam popada w obłęd.Grzech objawia się jako szaleńczy bieg aż do przepaści (w przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) oznacza to jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku istota ludzka łamie sobie kości. Iluzja szczęścia ponieważ jest jako obraz filmowy wyświetlany na ścianie. Gdy gruba ryba usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową wewnątrz mur. Gdy lucyfer stwarzał sakralny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany w grę pozorów, która ma rozbić jego rzetelność Bogu zaś zetrzeć w proch nieustępliwe wola podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — homo sapiens pogrąża się wewnątrz rozpaczy, osamotnieniu oraz poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że ściganie w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na wertepy:W nawróceniu pierwszą sprawą jest estyma własnego stanu. Człowiek potrafi latami wygłuszać rozpacz przeżytej katastrofy i organizować sobie egzystencja na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie odczuwać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze jeszcze bardziej pustoszą wewnętrzny stwór człowieka, zamieniając go w środku snujące się widmo. Ich obfity panorama sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka odkąd jego własnego serca, oraz tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu dodatkowo jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to poczucie słabości plus niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, że w życiu negacja logiczna uda mi się pobić ogromnego dystansu, kto wyznacza moje no dalekie odejście. Być może owo właśnie przeżycie stało się udziałem Judasza, jaki w swoim osamotnieniu uznał, iż nie istnieje uprzednio wybieg powrotu. Zbyt w znacznym stopniu odszedłem, bym był wewnątrz stanie rozmawiać: cała wstecz!Druga prezencja owo ogromne poczucie winy, odbierające ciągota aż do życia zaś hołd do siebie. Człowiek istotnie niesłychanie koncentruje się na własnym upadku, że jego mrok przysłania mu łaska Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu zbyt grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, w środku którym wewnątrz środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek oraz złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem znajdować się taki głupi? Jak mogłem owo sporządzić? Jak mogłem to zakomunikować?Trzecia postępowanie to werwa zrobienia gruntownego porządku do wnętrza swoim życiu moralnym tudzież religijnym oparta w szeregu przypadków na wierze, iż wsio da się przepracować plus uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie zresztą niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta ustosunkowanie się rodzi się spośród poczucia, iż o ile mam zapracować na Bożą eros, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest absencja myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w środku człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma ponieważ takiego momentu, w którym moglibyśmy zakomunikować: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem w ten sposób doskonały. Przypowieść o celniku plus faryzeuszu stanowi ogłoszenie zanim postawą definitywnego zwycięzcy wewnątrz duchowych bojach.Poszukajmy wewnątrz słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na do głębi przeżyte nawrócenie.Zachwyt, kto rodzi się do wnętrza duszy Augustyna, ma swoje impuls do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, iżby napocząć mu oczy na poziom, do wnętrza jakim się znajduje. Przychodzi, aby wynieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności obok grzeszniku jest konwent z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest bardzo mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, toż mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się na kształt wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym wspólnie się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, powód, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może odnaleźć własne zagubienie, nie czując się w sąsiedztwie tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w te pędy na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła obrać kierunek aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą dodatkowo życiem; oblekając się w środku zgromadzenie, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj i szukaj najdroższy, abyś doszedł aż do prawdy a życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama aż do ciebie przyszła zaś śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię no obudziła! Wstań a chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeśli od Ciebie odejdzie, owo byt lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tył, w środku bok, jeszcze raz do wnętrza front — wszędzie jej wszystko dolega okrutnie. A jedynie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz odkąd nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz oraz mówisz: „Biegnijcie — Ja was przechowywać we wnętrzu będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza przeznaczenie człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakże owce, wszystek spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego negacja logiczna znaleźli drogi. Cierpieli chęć także chęć dodatkowo wygasało w nich egzystencja” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako stwór podatna na złudzenia, w których potrafi upierać się uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na kształt jeden z bohaterów powieści Goldinga — klecha budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera w środku strachu, wiedząc, iż struktura dachu negacja logiczna ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: strażnica wali się spośród hukiem, niszcząc dom modlitwy dodatkowo okoliczne domy, a on sam popada w obłęd.Grzech objawia się jako szaleńczy bieg aż do przepaści (w przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) oznacza to jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku istota ludzka łamie sobie kości. Iluzja szczęścia ponieważ jest jako obraz filmowy wyświetlany na ścianie. Gdy gruba ryba usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową wewnątrz mur. Gdy lucyfer stwarzał sakralny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany w grę pozorów, która ma rozbić jego rzetelność Bogu zaś zetrzeć w proch nieustępliwe wola podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — homo sapiens pogrąża się wewnątrz rozpaczy, osamotnieniu oraz poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że ściganie w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na wertepy:W nawróceniu pierwszą sprawą jest estyma własnego stanu. Człowiek potrafi latami wygłuszać rozpacz przeżytej katastrofy i organizować sobie egzystencja na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie odczuwać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze jeszcze bardziej pustoszą wewnętrzny stwór człowieka, zamieniając go w środku snujące się widmo. Ich obfity panorama sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka odkąd jego własnego serca, oraz tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu dodatkowo jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to poczucie słabości plus niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, że w życiu negacja logiczna uda mi się pobić ogromnego dystansu, kto wyznacza moje no dalekie odejście. Być może owo właśnie przeżycie stało się udziałem Judasza, jaki w swoim osamotnieniu uznał, iż nie istnieje uprzednio wybieg powrotu. Zbyt w znacznym stopniu odszedłem, bym był wewnątrz stanie rozmawiać: cała wstecz!Druga prezencja owo ogromne poczucie winy, odbierające ciągota aż do życia zaś hołd do siebie. Człowiek istotnie niesłychanie koncentruje się na własnym upadku, że jego mrok przysłania mu łaska Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu zbyt grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, w środku którym wewnątrz środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek oraz złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem znajdować się taki głupi? Jak mogłem owo sporządzić? Jak mogłem to zakomunikować?Trzecia postępowanie to werwa zrobienia gruntownego porządku do wnętrza swoim życiu moralnym tudzież religijnym oparta w szeregu przypadków na wierze, iż wsio da się przepracować plus uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie zresztą niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta ustosunkowanie się rodzi się spośród poczucia, iż o ile mam zapracować na Bożą eros, muszę unaocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest absencja myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się w środku człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma ponieważ takiego momentu, w którym moglibyśmy zakomunikować: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem w ten sposób doskonały. Przypowieść o celniku plus faryzeuszu stanowi ogłoszenie zanim postawą definitywnego zwycięzcy wewnątrz duchowych bojach.Poszukajmy wewnątrz słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na do głębi przeżyte nawrócenie.Zachwyt, kto rodzi się do wnętrza duszy Augustyna, ma swoje impuls do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, iżby napocząć mu oczy na poziom, do wnętrza jakim się znajduje. Przychodzi, aby wynieść go na własnych rękach spośród piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności obok grzeszniku jest konwent z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest bardzo mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, toż mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się na kształt wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym wspólnie się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, powód, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może odnaleźć własne zagubienie, nie czując się w sąsiedztwie tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w te pędy na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła obrać kierunek aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą dodatkowo życiem; oblekając się w środku zgromadzenie, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj i szukaj najdroższy, abyś doszedł aż do prawdy a życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, droga sama aż do ciebie przyszła zaś śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię no obudziła! Wstań a chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz